βαχαβίτες

Μουσουλμανική κοινότητα που ιδρύθηκε στην Αραβία από τον Μουχάμαντ Ιμπν Αμπντ αλ-Βαχάμπ (1703-1791), από τον οποίο προήλθε και η ονομασία της. Οι β. προτιμούν να αυτοαποκαλούνται μουβαχιντούν (ενωτικοί) και θεωρούνται σουνίτες. Η διδασκαλία τους, εξαιρετικά πουριτανική και συντηρητική, κηρύσσει την επιστροφή σε έναν αρχαίο ιδανικό ισλαμισμό, τον οποίο επιδιώκει να επαναφέρει στην αρχική του ορθοδοξία: απαγορεύεται το κάπνισμα, ο καφές, η λατρεία των αγίων, ακόμα και η υπερβολική λατρεία του προφήτη Μωάμεθ κλπ. Ο βαχαβισμός βρήκε ισχυρό υποστηρικτή στο πρόσωπο του εμίρη της Νταρίγια, Μουχάμαντ Ιμπν Σαούντ, προγόνου των βασιλιάδων της σημερινής Σαουδικής Αραβίας, στην οποία ο βαχαβισμός είναι επίσημο θρησκευτικό δόγμα, αν και τελευταία έχουν γίνει διάφορες μεταρρυθμίσεις στην αυστηρή ορθοδοξία του. Ο βαχαβισμός δεν περιορίζεται μόνο στην Αραβία, αλλά τα δόγματά του, έπειτα κυρίως από τις επαφές που είχε με τους ξένους μουσουλμάνους κατά τη διάρκεια των προσκυνημάτων στη Μέκκα, διαδόθηκαν και στην Ινδία και γίνονται δεκτά με συμπάθεια από ορισμένες τάσεις του μουσουλμανικού μοντερνισμού.